Życiowa rola szarej myszki

Są takie warzywa, które grają w kuchni pierwszoplanowe role. Brokuły, ziemniaki czy pomidory – to składniki, które są w stanie zbudować potrawę, nadając jej przewodni smak i konsystencję.

Są i takie warzywa, które zupełnie naturalnie obstawia się w rolach drugoplanowych : ich smak jest ważny, ale nie najważniejszy, bo potrzebują partnera, który je wzbogaci i wzmocni. W pojedynkę nie dają sobie rady, ale w duecie z innym składnikiem budują role swego życia, takie jak np. szpinak z czosnkiem czy papryka z fetą.*



Są wreszcie i takie warzywa, które nie mogą poszczycić się ani pierwszo-, ani drugoplanową rolą na talerzu, bo stanowią tylko scenerię, tło potrawy. Choćby się dwoiły i troiły, nikt nie zwróci na nie uwagi, nikt nie wyłuska właściwego im smaku, ponieważ wnoszą do potrawy zaledwie jego nutę . Weźmy taką pietruszkę: najczęściej ląduje w rosole, a potem w koszu albo - w najlepszym wypadku - na talerzu babci, która lubi rozgotowane warzywka.

A gdyby tak przystanąć nad pietruszką i dać jej niepowtarzalną szansę, niechaj odegra rolę swego życia, niech zabłyśnie smakiem i zaskoczy podniebienia!

Bo musicie wiedzieć, że pietruszka to taka szara myszka, która zmienia się w seksbombę, jeśli ją odpowiednio ubrać…



PARMEZANOWA PIETRUSZKA

1/2 kg pietruszek
1 czubata łyżka mąki
1łyżeczka świeżo mielonego czarnego pieprzu
1 łyżeczka soli
1/3 szklanki świeżo startego parmezanu
2 łyżki oliwy

Rozgrzewam piekarnik do 200 st. C. (albo uruchamiam prodiż).

Pietruszki obieram ze skórki i kroję wzdłuż na cztery części. Gotuję warzywa na parze (ok. 4 minuty od zawrzenia wody, warzywo musi pozostać jędrne, nie można go rozgotować!).

W misce mieszam mąkę, ser, sól i pieprz. Gorące ugotowane pietruszki wrzucam do miski i mieszam dokładnie z suchymi składnikami.

Blachę/wnętrze prodiża smaruję oliwą i wykładam na nie pietruszki. Najlepiej byłoby, gdyby warzywa leżały w pewnych odstępach, wówczas będą się ładnie opiekać. Piekę warzywa na złoty kolor, przez 25 minut, w połowie czasu przewracając je na drugą stronę.

Pyszne!



Uwagi:

1. Przepis na pietruszkę znalazłam na pełnej smakołyków stronie Donala Skehana, wzrastającej gwiazdy kulinarnej (czyżby się szykował następca Jamiego?). Donal przyrządzał pasternak, ja zabrałam się za jego bliską krewną, pietruszkę.

2. Pietruszki są pyszne. Powtórzę raz jeszcze: pyszne! Podczas pieczenia nabierają słodyczy, a parmezanowa skorupka przyjemnie chrupie. Tak przyrządzone warzywa świetnie sprawdzają się jako dodatek do obiadu, choć ja poszłam na całość i umieściłam pietruszkę w głównej roli, uzupełniając ją tylko ziemniakiem w mundurku.
Aha, ja przyrządzałam pietruszkę na parze, wychodząc z założenia, że wypłukiwanie witamin podczas gotowania jest zbędne. Ale można oczywiście ugotować warzywa, nie bawiąc się w układanie konstrukcji do przyrządzania potraw na parze.**

3. Nie wiem, jak mogę Was zachęcić do wypróbowania tego przepisu… Może przydatny okaże się tu przykład Tomka, który zjadł ze smakiem caluśką porcję, a należy on do zaciekłych wrogów pietruszki. Parmezanowe wdzianko naprawdę zmienia smak tego warzywa.



*oczywiście to subiektywne podejście do tematu, warzywna obsada zależy od kuchni...

**chociaż ja po prostu układam metalowe sitko na garnku z wodą (kiedy mi się nie chce szukać bamboo steamera);