Dziś czuję się jak poranna mgła: jestem gęsta, lepka i ociężała. Próbuję sklecić kilka zdań, jednak wszystkie słowa -jak skarpetki w mojej szufladzie - są dziś nie do pary. Dłonie mam ciężkie, myśli ciemne. Nie wiem, na ile przyczynia się do tego samopoczucia wiadoma tragedia, ale wiem jedno: jestem zmęczona.
Spoglądam na zieloną trawkę za oknem i marzę o wycieczce rowerowej, chcę wetknąć nos w miękki mech i zanurzyć dłonie w ciepłym piasku,
chcę poczuć zapach leśnej polany i usłyszećszept lasu,
chcę roztopić się w promieniach słońca i pachnieć trawą,
chcę usłyszeć jak skowronek przebija śpiewem błękit nieba.
Chcę przebić się przez mur "muszę" i odetchnąć świeżym powietrzem.
4 łyżki oliwy
1/2 kg brukselki, pokrojonej na połówki bądź ćwiartki
sól
1/2 szklanki bulionu/wody
Orzechy włoskie kroję na drobniejsze cząstki i prażę na suchej patelni (do momentu, gdy orzechy trochę zbrązowieją).
Ochłodzone orzechy drobno siekam albo mielę w robocie kuchennym (nie za drobno). mieszam z masłem, cytryną, miodem i solą (ilość wg uznania). Odkładam.
Na dużej patelni rozgrzewam oliwę, dodaję posoloną brukselkę. Smażę, aż warzywo zbrązowieje (przez ok. 10 minut). Następnie wlewam bulion i duszę brukselkę, aż stanie się miękka, a płyn wyparuje. Trwa to ok. 20 minut.
Ciepłą brukselkę mieszam z orzechowym masłem i podaję na ciepło.
Uwagi:
1. Przepis na brukselkę pochodzi z magazynu Fine Cooking (via Bitten Word). Mój przepis jest mniej pracochłonny niż oryginalny.
2. Brukselka, otulona w maślano-orzechowo-cytrynowy posmak bardzo mi posmakowała.
Tak przyrządzona dobrze sprawdzi się jako dodatek do białego mięsa, ale wg mnie świetnie daje radę w duecie z łyżką puree ziemniaczanego. Mam ją wtedy tylko dla siebie i nierozpraszana przez inne smaki, mogę delektować się tą wyrazistą wersją brukselki.
PS Ze względu na spore ilości spamu pojawiające się pod starymi postami, zmuszona jestem wprowadzić weryfikację obrazkową postów. Przepraszam za utrudnienia!
